به گزارش مشرق، این ادعا در حالی مطرح شده است که ما در ترکیب تیم ها بیشتر شاهد حضور بازیکنان بزرگسال هستیم. تیم های لیگ برتری در این فصل می توانستند 18 بازیکن بزرگسال جذب کنند و در هفته های سپری شده مربیان بیشتر نفرات اصلی خود را از بین همین 18 نفر انتخاب کرده اند و بازیکنان جوان یا روی نیمکت بوده اند یا روی سکوها! این در حالی است که بیشتر مربیان باشگاهی ما جوان هستند.
اکنون یازده بازیکن تیم ملی جوانان عضو باشگاه های لیگ برتری هستند. امید نور افکن در استقلال توپ می زند. رضا کرملا چعب، شاهین طاهر خانی و نیما مختاری عضو باشگاه گسترش فولاد هستند. عارف کلاه سرخی با تیم فولاد تمرین می کند. نیما میرزازاد دروازه بان تیم ملوان است. علی شجاعی پیراهن نارنجی تیم سایپا را برتن دارد. محمد رضا کاوه در پدیده توپ می زند و محمد حسین باباگلی هم پیراهن تیم راه آهن را برتن دارد. اگر گزارش بازی های هفته هشتم لیگ برتر را بخوانید به هیچ یک از این اسم ها برنمی خورید! آنهم بازیکنانی که به تازگی در بازی های مقدماتی جوانان آسیا 15 گل به تیم نپال، اردن و کویت زده اند بدون اینکه گلی بخورند.
واقعیت این است که جوانگرایی در فوتبال ایران یک شعار است! باشگاه ها به هیچ وجه علاقمند نیستند که تاوان جوانگرایی در فوتبال را بدهند در حالی که در فوتبال حرفه ای جوانگرایی در سرلوحه کار است و این سبب درآمدزایی برای باشگاه ها به خاطر معرفی ستاره های جدید و هم چنین بیشتر دویدن در مستطیل سبز می شود.
مربیان باشگاهی ما به رغم اینکه جوان تر شده اند بهایی به جوانان نمی دهند به این خاطر که فقط نتیجه می خواهند و اگر به جوان ها بازی دهند و نتیجه نگیرند مورد حمایت باشگاه نیستند. البته می توان به این نکته هم اشاره کرد میدان دادن به جوانان یک ریسک است و شهامت می خواهد که شاید خیلی از مربیان ما از این فاکتور بهره مند نباشند.
استفاده از جوانان خوب و توانمند هیچ گاه دستاورد منفی نداشته. به طور مثال وقتی سید مهدی رحمتی از تیم ملی خداحافظی کرد کی روش به علیرضا حقیقی ای میدان داد که در روبین کازان و پرسپولیس ذخیره بود و تجربه کافی نداشت اما دیدید که خللی در هدف تیم ملی ایجاد نشد. یا بازی دادن به سردار آزمون و علیرضا جهانبخش که کمتر در ترکیب تیم های باشگاهی ایران به بازی گرفته می شدند دستاورد خوبی برای تیم ملی داشت. سردار آزمون تا به این جای کار زننده گل های حساسی برای تیم ملی بوده و علیرضا جهانبخش هم هرگاه برای تیم ملی به میدان آمده مثبت بازی کرده است.
اینکه هم اکنون شاهد حضور همه بازیکنان تیم ملی جوانان در ترکیب تیم های لیگ برتری باشیم تقاضا و انتظار غیر منطقی است اما بازیکنان نامبرده حتی برای دقایقی هم به بازی گرفته نمی شوند و تنها استفاده که از آنها می شود پر کردن لیست 18 نفره تیم ها است. بازی دادن به جوانان خود لم خاصی دارد و با بازی دادن از 10 تا 15 دقیقه ای شروع می شود اما این را در لیگ برتر شاهد نیستیم.
بازیکنان جوانان ما روی سکوها و نیمکت هستند و مربیان ما نشان داده اند به رغم جوانی – جوانگرا نیستند.
و تکرار می کنیم جوانگرایی در فوتبال ایران فقط یک شعار است.
اکنون یازده بازیکن تیم ملی جوانان عضو باشگاه های لیگ برتری هستند. امید نور افکن در استقلال توپ می زند. رضا کرملا چعب، شاهین طاهر خانی و نیما مختاری عضو باشگاه گسترش فولاد هستند. عارف کلاه سرخی با تیم فولاد تمرین می کند. نیما میرزازاد دروازه بان تیم ملوان است. علی شجاعی پیراهن نارنجی تیم سایپا را برتن دارد. محمد رضا کاوه در پدیده توپ می زند و محمد حسین باباگلی هم پیراهن تیم راه آهن را برتن دارد. اگر گزارش بازی های هفته هشتم لیگ برتر را بخوانید به هیچ یک از این اسم ها برنمی خورید! آنهم بازیکنانی که به تازگی در بازی های مقدماتی جوانان آسیا 15 گل به تیم نپال، اردن و کویت زده اند بدون اینکه گلی بخورند.
واقعیت این است که جوانگرایی در فوتبال ایران یک شعار است! باشگاه ها به هیچ وجه علاقمند نیستند که تاوان جوانگرایی در فوتبال را بدهند در حالی که در فوتبال حرفه ای جوانگرایی در سرلوحه کار است و این سبب درآمدزایی برای باشگاه ها به خاطر معرفی ستاره های جدید و هم چنین بیشتر دویدن در مستطیل سبز می شود.
مربیان باشگاهی ما به رغم اینکه جوان تر شده اند بهایی به جوانان نمی دهند به این خاطر که فقط نتیجه می خواهند و اگر به جوان ها بازی دهند و نتیجه نگیرند مورد حمایت باشگاه نیستند. البته می توان به این نکته هم اشاره کرد میدان دادن به جوانان یک ریسک است و شهامت می خواهد که شاید خیلی از مربیان ما از این فاکتور بهره مند نباشند.
استفاده از جوانان خوب و توانمند هیچ گاه دستاورد منفی نداشته. به طور مثال وقتی سید مهدی رحمتی از تیم ملی خداحافظی کرد کی روش به علیرضا حقیقی ای میدان داد که در روبین کازان و پرسپولیس ذخیره بود و تجربه کافی نداشت اما دیدید که خللی در هدف تیم ملی ایجاد نشد. یا بازی دادن به سردار آزمون و علیرضا جهانبخش که کمتر در ترکیب تیم های باشگاهی ایران به بازی گرفته می شدند دستاورد خوبی برای تیم ملی داشت. سردار آزمون تا به این جای کار زننده گل های حساسی برای تیم ملی بوده و علیرضا جهانبخش هم هرگاه برای تیم ملی به میدان آمده مثبت بازی کرده است.
اینکه هم اکنون شاهد حضور همه بازیکنان تیم ملی جوانان در ترکیب تیم های لیگ برتری باشیم تقاضا و انتظار غیر منطقی است اما بازیکنان نامبرده حتی برای دقایقی هم به بازی گرفته نمی شوند و تنها استفاده که از آنها می شود پر کردن لیست 18 نفره تیم ها است. بازی دادن به جوانان خود لم خاصی دارد و با بازی دادن از 10 تا 15 دقیقه ای شروع می شود اما این را در لیگ برتر شاهد نیستیم.
بازیکنان جوانان ما روی سکوها و نیمکت هستند و مربیان ما نشان داده اند به رغم جوانی – جوانگرا نیستند.
و تکرار می کنیم جوانگرایی در فوتبال ایران فقط یک شعار است.
